برای زیستن چه بهایی باید بپردازیم؟ زیستن نه به معنای زنده بودن صرف و گذران امور روزمره بلکه زیستی اصیل مستقل آزاد و شایسته برای دیورا لوی نویسنده بریتانیایی تبار زاده آفریقای جنوبی پاسخ به این پرسش کار ساده ای نیست. او در بهای زندگی جلد دوم از سه گانه اتوبیوگرافیک درخشان و تحسین شده اش از این هزینه حرف میزند؛ از آن چه باید کنار بگذارد، از آن چه باید از نو بسازد و از آن چه باید بشکند تا خود را در قالب زنی مستقل و نویسنده ای آزاد بازیابی کند.
بهای زندگی خاطره نویسی به سبک کلاسیک و سرگذشت نامه نیست؛ نوعی خودنگاری است. آمیخته با شعر تحلیل روایت و تأمل جستاری است بلند درباره میانسالی، تنهایی، مادر بودن جدایی، نوشتن و زیستن در جهانی که هنوز هم صدای زنان را در حاشیه می خواهد. در این کتاب لوی درباره سالهای پس از جدایی از همسرش و بازسازی زندگی در میانسالی می گوید. روزهایی که همراه با دخترهایش به آپارتمانی قدیمی و کوچک در شمال لندن اسباب کشی کرد، دوچرخه سواری یاد گرفت و در حین مواجهه با اندوه مسئولیت و نگاه جامعه به زنی تنها، تلاش کرد بنویسد.
اما بهای زندگی فقط سیر وقایع زندگی نیست درباره زبان روایت زندگی است. لوی با نثری شاعرانه، موجز و چند لایه تصویرهایی تکه تکه از روزمرگی اش ارائه میدهد. او زبان را ابزاری برای باز آفرینی واقعیت میداند و نشان میدهد میتوان با کلمات شکلی دیگر از بودن را مجسم کرد... او با نگاهی نافذ و گاه شوخ و بازیگوش به جزییاتی ساده می پردازد که بدل میشوند به گره های استعاری بزرگتر خانه استقلال صدای زنانه و بدن زن در فضای عمومی.