تک تک آدمها را دوست می داشتم، اما هیچگاه به حضور در جمع آنان اشتیاق چندانی نداشتم. هیچگاه در نظر اول از کسی خوشم نیامده است؛ گمان نمی کنم هرگز در کوپه قطار با کسی که نمی شناختم حرف زده باشم.
کانگ چول هوان در این کتاب قصهی واقعی زندگی خود را تعریف میکند. این مرد جوان، زادهی کره شمالی، زمانی که ۹ سال بیشتر نداشت همراه با دیگر اعضای خانوادهی خود به ۱۰ سال اقامت در یکی از اردوگاههای کار اجباری کره شمالی محکوم شد.