دریان گری که هنوز از تابلو چشم برنگرفته بود، زیر لب گفت: «چه غم‌انگیز است، چه غم‌انگیز! من پیر خواهم شد، زشت و ترسناک! ولی این نگاره همیشه جوان خواهد ماند. تا ابد در همین روز ماه ژوئن باقی می‌ماند. کاش برعکس این می‌بود! کاش من همیشه جوان می‌ماندم و این تصویر پیر می‌شد! برای این_ بله، برای چنین چیزی_ حاضرم دار و ندارم را بدهم! برای این جوانی ماندگار از هیچ‌چیز دریغ نمی‌داشتم و حاضر بودم روحم را هم بفروشم!»

حق نداریم با یک هنرمند به خاطر شرایطی که برای ارائه اثر خود انتخاب می کند، چانه بزنیم و اینکه تمام هنر تا حدودی نوعی بازیگری است.

مردم به طرز عجیبی اهل مدارا هستند. همه‌چیز را می‌بخشند به جز نبوغ. اما باید اعتراف کنم که من از همۀ خاطره‌نویسی‌ها خوشم می‌آید. به‌خاطر فرمشان به آنها علاقه دارم، همان قدر که به‌خاطر محتوایشان. خودشیفتگی محض در ادبیات لذت‌بخش است. همین‌هاست که ما را در نامه‌های شخصیت‌های متفاوتی مثل سیسرو و بالزاک، فلوبر و برلیوز، بایرون و مادام دو سویینی مجذوب خودش می‌کند. هر وقت به آنها برمی‌خوریم، و چه‌بسا به‌ندرت چنین می‌شود، نمی‌توانیم استقبال نکنیم و به‌راحتی فراموشش کنیم...

داستان، به زندگی رویاگونه ی مرد جوانی می پردازد که روحش را با جوانی و زیبایی ابدی معاوضه می کند.

در روایت اسکار وایلد انگیزۀ سالومه در طلب سر یحیی، عشق پر شور و شر او به این پیامبر است که ناکام مانده و در عوض نوازش، دشنام و نفرین شنیده است.

داستان‌های اسکار وایلد برای بچه‌ها شامل داستان‌های تلخ عشق، از دست دادن، ثروت، امید و خوشبختی است که به‌ویژه با تصاویر جذاب بازگو می‌شوند.

(بادبزن لیدی ویندرمیر، زن بی‌اهمیت، شوهر دلخواه، اهمیت ارنست بودن، سالومه)

دوریان گری، جوان خوش‌سیما و برازنده‌ای است که فقط به زیبایی و لذت پایبند است

(داستان های کودکان انگلیسی،قرن 19م)