"تصویر دُریان گرِی" تنها رمان اسکار وایلد و احتمالا مشهورترین اثر او، رمانی نامتعارف است. رمان یک شاعر، رمان یک نمایشنامهنویس، رمان یک نویسندهی قصههای پریان، رمان یک منتقد ادبی و خلاصه رمان هرکسی جز یک رماننویس. در واقع، کتاب هم از این همه بهره دارد و هم هیچیک از اینها نیست. نثر آن گاه به شعر پهلو میزند و بااشعار منثور خود وایلد تفاوت چندانی ندارد. صحنهها اغلب خصلتی سخت نمایشی به خود میگیرند که بذلهگوییها و حاضرجوابیهای لرد هنری، یکی از دو شخصیت اصلی، به آن سرزندگی خاصی میبخشد. پیرنگ اصلی آن، داستان جوانی که هرگز پیر نمیشود، به مضامین قصههای پریان شباهتی آشکار دارد. بهعلاوه، بسیاری از بحثهای شخصیتها در باب هنر و زندگی و نسبت آنها با یکدیگر و چیستی و چرایی اثر هنری در نهایت از مباحث نقد ادبی و هنری نسب میبرد. افزون بر این، وایلد با تعریف بخصوصی که از وظیفهی هنرمند دارد، به آفرینش در آفرینش نیز دست میزند و میکوشد با توصیفی از اشعار گوتیه یا نمایشنامههای شکسپیر اثری به موازات آثار آنان بیافریند.