هنگام تلاش برای مقابله با مشکلات و نگرانی های فعلی ، از ما خواسته می شود دوران کودکی خود را در نظر بگیریم بسیار آزاردهنده است. اتفاقات کودکی خیلی وقت پیش اتفاق افتادند ؛ ما احتمالا به سختی می توانیم به یاد بیاوریم ، چه برسد به ارتباط با شخص کوچکی که قبلا بودیم. اما یکی از قوی ترین توضیحات برای اینکه چرا ما ، در بزرگسالان ، با مشکل روبرو هستیم ، این است که در سالهای اولیه ما از این فرصت محروم بودیم که خودمان باشیم. شاید ما بیش از حد نظم و انضباط داشتیم یا شاید مراقبان ما مشغول یا شکننده بودند و بنابراین ما مجبور شدیم نقش والدین را بر عهده بگیریم و نیازها و خواسته های واقعی خود را در زیر زمین دفن کنیم.