نگاهی به چمن‌ های هرس‌ شده دور قبرش انداختم

لمس دستان من پرده‌های هستی تو را می‌گشاید غایت عریانی را بر تو می‌پوشاند

نمی‌خواهم فراموش کنم کیستم و چرا به این‌جا آمده‌ام. نمی‌خواهم با حرف‌های زیبا، با سرودهای روحانی، مرا خواب کنند. نمی‌خواهم احساسات خوب به من عاریه بدهند. من مهربان نیستم. من دیوم، همین و بس.