این کتاب را می‌توان روح عرفانی و معنوی آیین دائوئیسم، یکی از سه مذهب بزرگ چین باستان، تلقی کرد. دائو را اغلب «راه» یا «مسیر» ترجمه می‌کنند اما معنای عمیق‌تر آن یک نیروی زندگی جهانی است که در پیرامون و درون همه‌چیز جریان دارد. درواقع خوشبختی را می‌توان در یکی شدن با این نیرو پیدا کرد؛ اتحادی که ما را قادر می‌سازد در هماهنگی، تعادل و آرامش زندگی کنیم و ارزش‌هایی اخلاقی همچون فروتنی، میانه‌روی و مهربانی را در وجود خود بپرورانیم.

لائو تزو، معروف به «استاد کهن» یا «پیر استاد»، فیلسوف چینی بود.

شبی خواب دیدم که پروانه‌ام و از گلی به گلی دیگر می‌پرم. بی‌خبر بودم از این‌که جوانگ‌زه‌ام.

«تائوته چینگ»، کتاب آسمانی تائوئی و یکی از معروف‌ترین مکتوبات دینی جهان است. دانشمندان نگارش آن را در قرن پنجم یا ششم قبل از میلاد می‌دانند.

آلیس سان همیشه حس می کرد در مدرسه نامرئی است.او تنها دانش آموزی بود که در میان ثروتمندترین و شناخته شده ترین نوجوانان چین ، با بورسیه ی تحصیلی درس می خواند.

از قضا یک هفته بعد چیگان درخواست طلاق داد. کی فکر می‌کرد این حیف نان بتواند چنین اقدامی بکند؟ لابد پدر و مادرش این برنامه را ریختند و با استفاده از نفوذی که داشتند دادگاه او را جلو انداختند...