آثار بکت بی‌پروا، به شکل بنیادی کمینه‌گرا و بنابر بعضی تفسیرها در رابطه با وضعیت انسان‌ها عمیقاً بدبینانه‌اند...

دم توست که در نفسم میدمد....

آن روز هوا بسیار سرد اما صاف بود

شخصیت اصلی کتاب پسرکی ده ساله به نام موندو است...

با گذر از كودكی دو چیز را از دست دادم، لذت گم كردن كفش‌هایم در گل و پابرهنه برگشتن به خانه، در حالیكه در آب به دنبال گل‌های سرخ آتشین می‌گشتم و سرزنش‌های مادرم كه بیشتر به دلیل نگرانی برای من و كمتر به سبب ناراحتی حقیقی‌اش بود.