چیزی که گفته‌ اند حقیقت دارد انتقام شیرین است. نـوزادی که تنها چند دقیقه از تولدش می‌ گـذرد، به زور از مادر درهم‌ شکسته‌اش گرفته می‌شود.

امیلی، امیلی! امشب قرار نیست هیچ اتفاق غافلگیرکننده ای بیفته.

بیست‌ و پنج سال پیش از برام استوکر، ایرلندی دیگری به نام جوزف شریدان لو فانو داستان بلندی می‌ نویسد که الهام‌بخش دراکولا و دیگر آثار خون‌ آشامی قرن بیستم می‌ شود...

دریان گری که هنوز از تابلو چشم برنگرفته بود، زیر لب گفت: «چه غم‌انگیز است، چه غم‌انگیز! من پیر خواهم شد، زشت و ترسناک! ولی این نگاره همیشه جوان خواهد ماند. تا ابد در همین روز ماه ژوئن باقی می‌ماند. کاش برعکس این می‌بود! کاش من همیشه جوان می‌ماندم و این تصویر پیر می‌شد! برای این_ بله، برای چنین چیزی_ حاضرم دار و ندارم را بدهم! برای این جوانی ماندگار از هیچ‌چیز دریغ نمی‌داشتم و حاضر بودم روحم را هم بفروشم!»

"در انتظار گودو" نمایشنامه‌ بسیار ساده‌ای است: کنش آن در مکان ماوقعی اتفاق می‌افتد که تقریبا به هیچ‌جا شبیه نیست. توضیح صحنه‌ی محل کنش بسیار ساده است: جاده‌ی بیرون شهر، یک درخت، غروب.

(برنده جایزه اورول 2022،نامزد جایزه بوکر 2022)