(داستان های فارسی)

(داستان های فارسی،قرن 14)

در پنج داستان گالری امیال بشری، تلخی و تباهی این روزگار هم جریان دارد، با این همه پایان آن‌ها رو به روشنایی و امید است و روایت سرخوشانه‌ی نویسنده باعث شده که فضای داستان‌های کتاب عبوس و تیره نباشد.

این کتاب حکایت‌گر کوشش‌های مؤلف در جهت فهم فلسفه و مسائل فلسفه در سپهر خودآگاهی سوبژه و دازاین ایرانی در عالم اسلام و در یکی از بحرانی‌ترین مناطق جهان در سده اخیر است.

از بس ذهن ما درگیر رویدادهای به ظاهر غیر عادی است دیگر تعجب کردن از وقایع عادی زندگی عجیب و غریب می‌نماید...

این‌کتاب به اتکای یافته‌های روان‌کاوانه و آموزه‌های عارفانه، بخش عمده‌ای از انگاره‌ها و پیش‌فرض‌های ناهشیارانه‌ی ما را نسبت به دو مقوله‌ی مهم «یادگیری» و « فراموشی‌» آن‌چنان دچار فروپاشی و جاگردانی بنیادی می‌کند که با حیرتی تکان‌دهنده درمی‌یابیم‌ که ‌گویا تنها راه یادگیری پایدار چیزها، فراموش‌کردن عمیق آنها‌، و یگانه طریق فراموشی ‌شدید چیزها، یادآوری عمیق آنهاست.