چند ورقه مه می پیچم لای روزنامه ...

دستم به سمت تلفن میرود و باز می گردد چون کودکی که به او گفته اند شیرینی روی میز ما مهمان هاست...

می دانم خورشید شادابی شبنم را به هیچ می گیرد پس این خروس کشی تنها تمرین تیزی تیغ است سرمای شما کوهی ست که برف را به زانو در می آورد….

یک روز شانه هایم افتاد و تو از من پر کشیدی تا شعرها بدون بهانه روی ساقه های من بنشینند؛

شعله گلرخی شاعر ایرانی متولد ۱۳۵۲ می‌باشد.

شعر نو