ایرانشاه ابن ابی الخیر از شاعران اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری قمری و هم‌عصر با سلطان ملکشاه سلجوقی بود

شاهنامه سرگذشت یک قوم/ملت است از حضیض بدویت تا اوج مدنیت، از زمانی که این ملت با طرز تهیه‌ی پوشاک، خط و کتابت، پخت‌وپز و سایر وجوه مدنیت آشنا نبود تا آن هنگام که در کشورداری، کشورگشایی، دین توحیدی، علوم و فنون، شعر و ادب و موسیقی و... سرآمد دیگر ملل گشت

موضوع «ویس و رامین» بسیار گستاخانه انتخاب شده و گویا به همین علت پهلوانان آن خیالی است و با افسانه و تاریخ وفق نمی دهد»

آه تاریخ خونین این باغ ویران ازدحام کلاغان انزوای گل سرخ

به بیداری، خواب دیدن جواب های بیداری دیدن... اشاره زبان ندارد

نکند اشک مرا دیده و فریاد دل ویران مرا یک شب آباد کنی...