"کریم فیضی" در بیان هدف خود از تالیف این کتاب اظهار داشته که غزلیات شمس، با وجود اینکه یکی از بزرگترین آثار به جا مانده از مولاناست، همواره در سایهی مثنوی قرار گرفته و درخشش آن، چنان که باید و شاید توسط پژوهشگران مورد بررسی قرار نگرفته است.
نه گذشته، نه حال و نه آینده را می توان بدون شناخت صحیح سعدی و نقش بیبدیل او در التیام روح و روان ایرانیان و پایه گذاری اساس تعلیم به شیوهای قابل درک برای همه و کم و بیش مطابق با اصول دینی و فرهنگی این سرزمین درک کرد.