جای پای آن اتفاقات را هر صبح می‌دیدم اتفاقاتی که از تولدم همراه من بودند

چشمه مست است ولی فرصت خوش نوشی نیست....

در من / زنی است / برگ هایش را / باد می برد / اشک هایش را آفتاب / آه / گل های آفتابگردانم / لب های کبودتان را / به نور / نزدیک می کنم.

در حیرتم از این مردم ....

و کی بود کی که خشکی را صدا زدی...