خاطرات کتابی را تأمل و تعمقی بر این می‌دانند که چگونه خواندنْ زندگی ما را شکل می‌دهد و به چه صورت زندگی ما بر خواندن ما تأثیر می‌گذارد.

هرگز از یاد نمی‌برم اوایل دههٔ پنجاه خورشیدی را که مجبور شدم کتاب‌های عزیزم را تنها بگذارم و بروم...

یاد سرباز یا عزیزِ رفته در این خاطرات و یادداشت‌هاست که زنده می ماند و اندوه را سبُک می دارد.

ویلیام فاکنر در زمستان ۱۳۳۴ گل سرخ در دست به ملاقات ما فارسی‌زبان‌ها آمد...

فاکنر یکی از مهم‌ترین نویسندگان ادبیات آمریکا و مشخصاً ادبیات جنوب آمریکاست...

داستان‌های این کتاب جنبه‌های مشترکی با هم دارند؛ این نویسندگان تحت تأثیر داستان‌های چخوف می‌نویسند و به «جزءنگاری» و «اختصار» اهمیت می‌دهند...

(مصاحبه های نویسندگان)

«تا روشنایی بنویس!» جملهٔ چندلایه‌ای است از یوحنای قدیس، شاید به این معنا که تا روشنایی داری بنویس…