اولین رمان مصطفی سلیمانی (۱۳۶۳) "آداب جنایت" داستانی عاشقانه جنایی است با حوادثی پی درپی و پر کشش. روایتی برآمده از سرگذشت جوانی شرور که در تصادفی مرگبار دچار فراموشی میشود و با این امر ناگزیر فصل دوم زندگیاش ورق میخورد. آشفتگیهای ذهنی این قهرمان سی و یک ساله حول مفاهیمی مانند «قضا و قدر» و «قسمت» میچرخد و تا مرز «معجزه» و «بازگشت» به زندگی عادی پیش میرود.
رمان سلیمانی اقتباسی آزاد از شخصیت فراموش نشدنی ژان والژان ویکتور هوگو است با همهی آن چالشهای روان شناختی اخلاقی و حقوقیاش. سیر تحول شخصیتها و ماجراها به گونهای پیش میرود که مخاطب مدام با ماجرایی تازه و غیر منتظره مواجه میشود.