نمایشنامه های بکت در بستر قرن بیستم دوره ای انتقالی را مشخص میکنند: دورها ی انتقالی از مدرنیسم تا پسامدرنیسم. آثار او تصاویری از فرسایش ارائه می دهند که در آن جهان و افرادی که در آن زندگی میکنند به آرامی، اما به ناگزیر رو به افول میروند. «در انتظار گودو» و «آخر بازی» دو نمایشنامه ای است که شهرت و جهانی شدن را برای بکت به ارمغان آورد، با این همه او اعتقاد داشت که این موفقیت بر سوتفاهمی بنیادین استوار است و منتقدان و مردم به طور یکسان بر تفسیری نمادین و تمثیلی از اثری اصرار ورزیدهاند که همواره برای پرهیز از تعریف تلاش کرده است