نویسنده دربارۀ سینمای ژانر وحشت و کارآگاهی در ایتالیا صحبت کرده و تأکید میکند که خشونت از عناصر مهم این سینماست. او سپس رویکرد کارگردان فیلم، داریو آرجنتو، را به خشونت و مسائل زنان در فیلمهایش مورد بررسی قرار میدهد. هلر-نیکلاس سپس بهسراغ میزان تأثیرگذاری فیلم بر نویسندگان و فیلمسازان پس از خود میرود و از عناصر بصری پنهان فیلم و دلیل تأثیرگذاریشان میگوید. سوسپیریا بلافاصله بعد از اکران در سال 1977 با استقبالی کمنظیر مواجه شد.