کتاب گفتمان دراماتیک (گفت و گو به عنوان نقطه تعامل در نمایشنامه ها)

ویمالا هرمن در این کتاب به عنصر گفت و گو به مثابه وضعیتی نمایشی و تعاملی پرداخته است و اهمیت عناصر دراماتیک و رابطه‌ی آن با زبان و بیان نمایشی را جستجو می‌کند.
رویکرد زبان بنیاد در هنر نمایشنامه‌نویسی معاصر با ویژگی‌های متفاوتی ظاهر می‌شود؛ در واقع استفاده از عنصر دیالوگ در نمایشنامه و شیوه‌های گفت و گونویسی به عنوان یک مؤلفه‌ی اساسی، وضعیتی تعاملی که همانا هدف اصلی گفتمان دراماتیک است را ترسیم می‌کند. این شیوی ارتباط نمایشی در دو حوزه‌ی فرم و محتوا به گفتمان تعامل، سخن و گفت وگوی دراماتیک همچنین شناخت فرآیند تولید و مصرف متن نمایشی با معناسازی و خوانش بیشتر می‌انجامد. هرمن با شناخت فنون دراماتیک به بحث قوم‌شناسی و گویش و رویداد‌های گفتاری در درام می‌پردازد. تحلیل زبان دراماتیک و شناخت عناصری چون زمان و مکان فضای لفاظی در صحنه‌پردازی و تحلیل انواع مکالمه‌ی نمایشی به رویکرد و سازو کار‌های کاربردشناسی درام ختم می‌شود. ارتباط عناصر گفتمانی و کلان زبان درام و خوانش‌های متفاوت در پرتو نمایش جنسیت از مطالب مهم و آموزشی کتاب به شمار می‌آید. انواع محور‌های زبانی، شگرد‌ها و تاکتیک‌های نمایشنامه‌نویسی، روایت دراماتیک تقسیم‌بندی صحنه‌ای، تقطیع ساختار داستانی و شخصیت پردازی درام از دیگر ویژگی‌های کتاب هر من است که می‌تواند نقشی اساسی در تحلیل گفتمان در اماتیک بازی کند.