گربه و شکسپیر اثری است شاعرانه و مناجات گونه که از فرم های قراردادی رمان نویسی خارج و به متنی پورانیک بدل شده است. قهرمان داستان که در آثار پیشین رائو در جست وجوی راهنما، مرشد و یا گورو بوده است، در این اثر او را در هیئت گوویندان نایر یافته است. رائو با استفاده از استعاره گریه مادر و توله هایش از مادرانگی ازلی، کارما، عشق، مرگ، زندگی و آرزوهای دست یافته و دست نایافته می گوید.