کتاب کوه دوم (در جست و جوی یک زندگی اخلاقی)

هر چند وقت یک بار، شما با افرادی برخورد می‌کنید که شاد هستند، که به نظر می‌رسد می‌دانند چرا روی کره زمینند، که با نوعی از نور درونی می‌درخشند. زندگی، برای این افراد، اغلب از الگویی که ما آن را دو کوه می‌نامیم، پیروی کرده است. آنها از مدرسه فارغ التحصیل می‌شوند، یک حرفه را شروع می‌کنند، و شروع به کوهنوردی از کوهی می‌کنند که فکر می‌کردند باید از آن بالا روند. اهداف آنها در این کوه اول مواردی است که فرهنگ ما آنها را تأیید می‌کند: موفقیت، اثرگذاری، تجربه سعادت شخصی. اما وقتی به بالای آن کوه می‌رسند، اتفاقی می‌افتد. آنها به اطراف نگاه می‌کنند و منظره‌ای را می‌بینند. . . نارضایتی. آنها می‌فهمند: این به هیچ وجه کوه من نبود. آنجا کوه دیگری بزرگتر وجود دارد که واقعا کوه من است.