افسوس که این فرزندان، یتیمان نظریة سیاسی و حقوقی بودند. اکنون این کودکان بزرگ شدهاند، برخی به دورة پیری گام گذاشته و برخی در واقع مردهاند اما نسلهای جدیدی نیز به میدان آمدهاند. احزاب بهطور خودکار «تفرقهانداز و خطرناک» نیستند. احزاب همچنان بهترین راه برای درک ارزش حقوق دموکراتیک فردی و تعامل با اختلافات جمعی هستند. تغییر نظامهای حزبی نیز لزوما نشانة بحران دموکراسی نیست؛ همچنین نشانهای از تغییر شکل حوزة عمومی بهگونهای که بازیگران جدید و بیشتر در صحنه حاضر شوند هم نیست. احزاب و رسانههای حرفهای باید بهگونهای تنظیم شوند که وظایف حیاتی خود را برای دموکراسی نمایندگی انجام دهند. نهادهای واسط باید در دسترس، دقیق، مستقل، قابل ارزیابی و در نتیجه، پاسخگو باشند. این بدان معنا نیست که آنها باید غیرحزبی یا غیرجانبدار باشند. هدف آنها یافتن حقیقت نیست بلکه اجازه دادن به شهروندان برای اتخاذ مواضع متفاوت در منازعات است.