هفتم مه ۲۰۱۷، دست جوانترین رئیسجمهوری را که فرانسه تاکنون به خود دیده، در دست گرفته است. میگوید بدون حضورش هرگز به این مقام دست نمی یافت.سیلوی بومل میخواست بفهمد چگونه یک زن از طبقهی بورژوازی شهرستان، که در مدرسهی خواهران روحانی درس خوانده و تربیت شده است، به این جسارت باورنکردنی رسیده که با خانوادهاش و اخلاق مقبول عامهی مردم مقابله کند و زندگی دومی را با مردی آغاز کند که بیستوچهار سال از او کوچکتر است.با دنبالکردن ردپای بریژیت در آمیئن، توکه و آلزاس، سیلوی بومل پای صحبت چندین شاهد نشسته و نقبی به عصر جوانی بریژیت زده است؛ دورانی که امانوئل آن را تجربه نکرده است: دوران بعد از جنگ، ژنرال دوگل، صفحههای موسیقی چهل و پنج دور، مه ۱۹۶۸، دوران سیسالهی شکوفایی اقتصادی و...سیلوی بومل بعد از کتاب پنلوپ، که به شرح زندگی پنلوپ فیلون، همسر فرانسوا فیون، میپردازد، به نوشتن زندگینامهی درونگرایانه و ادبی ادامه داده و در این کار خوش درخشیده است.