کتاب ورشو چندی پیش

ورشو چندی پیش نوشته‌ی احمد محسن، نویسنده‌ی شهیر لبنانی، داستانی است درباره‌ی سیاهی جنگ، بحران هویت، نسل‌هایی از‌هم‌جدا‌افتاده و حفره‌ای خالی در سینه‌ی بشریت.
داستان در سال 1945 آغاز می‌شود و خروج راویِ اول از اردوگاه کار اجباری نازی‌ها، ورودش با دیگر اسرا میانِ نیروهای شوروی، که نان بین‌شان پخش می‌کردند و با آب، غبارِ اسارت را از تن‌هاشان می‌زدودند. درگیری‌های ذهنی راوی - یوسفِ یهودی اهل لهستان - همین‌جا شروع می‌شود؛ بیرون‌زده از ارودگاه مرگ، زنده‌مانده در میانِ مردگان، و آواره‌ای در میانِ ادیان و ایمان‌ها. او اما، مثل بیشتر آدم‌های درگیرِ جنگ، فقط به‌دنبال مکان و امکانی برای زندگی است.
در تمامِ خطوط کتاب، احمد محسن با چیره‌دستی جنگ را حی‌وحاضر نگه می‌دارد: چه در لهستان، چه در لبنان و چه در فلسطین. نویسنده می‌کوشد با روایتی سهل و ممتنع، پیچیدگی‌های روح بشر را به تصویر بکشد؛ گره‌هایی که در عینِ پیچیدگی به یک کلمه ختم می‌شود: جنگ.
ورشو چندی پیش داستان بی‌فضیلتی جنگ است و آسیب‌هایی که گاه تا نسل‌های آتی درمانی ندارد. کتاب دو راویِ اول‌شخص‌دارد، داستان یکی از 1945 آغاز می‌شود و دیگری، از 1982. یوسف، موزیسینی لبنانی، پدرِ پسری کشته‌شده در جنگ‌های فلسطین و اسرائیل، و پدربزرگِ نوه‌ای به نام ژوزف است. ژوزف پسری است که ارتباطی نزدیک با پدربزرگ دارد و به عشقِ او، نوازنده‌ی پیانو می‌شود و با هم به سفر می‌روند.