پانزده ساله که بودم، در روزگاری که می خواستم پا جای پای حکیم حافظ بگذارم....

نویسنده کتاب به تنهایی های یک زن افسرده‌ خانه دار عینیت بخشیده است و در ارایه‌ اطلاعات به مخاطب مقتصدانه و هوشیارانه عمل کرده است.

دامنه‌ی وسیع تحلیل‌های مطرح در ناخودآگاه سیاسی، به‌ همراه بینش انتقادی نافذ و قدرتمند نویسنده‌اش، خواندن این کتاب را برای علاقه‌ مندان علوم انسانی چندان لذتبخش کرده است ...

تنها اتفاق مثبت کمپْ دوستی او با دختری است آمریکایی‌ژاپنی و اهل لس‌ آنجلس به‌ نام ماریکو

آزمون چشم‌ اندازی تکان‌ دهنده از افول انسانیت، شیدایی بوروکراتیک و بیگانه‌ هراسی ریشه‌دار در بریتانیای پس از برگزیت را ارائه می‌دهد...

درواقع «خودخوار» از دو داستان نشکیل شده که هر دو ریشه در یک طرز تفکر دارند و از وسواس‌های یکسانی نشات گرفته‌اند.

ماریو، یک کارمند جوان از استان ها، به کار خود و مهمتر از همه، به همسرش، بلانکا، که برای او شیفتگی عمیقی احساس می کند، زندگی می کند.

در آثار پیربال، زنان به عنوان قربانی‌های اصلی نمایش داده می‌شوند و آنان نیز اغلب کشته‌ها و مردانی که در جنگ جان خود را از دست داده‌اند، هستند.

روایتی جذاب و پرکشش از برهه‌ای از زندگی ماست که یحتمل فرا می‌رسد و داستانی است درباره‌ی قدرت و انسانیت و درنهایت مجبورمان می‌کند در مقام قضاوت بنشینیم…