منصور صفت‌گل زادۀ ۱۳۴۰ در زابل، در شمار سومین نسل از استادانی است که در دانشگاه تهران به آموزش و پژوهش تاریخ همت گمارده است. او در سال ۱۳۶۷ مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه فردوسی مشهد گرفت و از محضر استاد برجستۀ آن دانشگاه، زنده‌یاد عبدالهادی حائری بهره برد. وی در سال ۱۳۷۳ توانست از پایان‌نامه کارشناسی ارشد خود با عنوان «دگرگونی ساختار نهاد دینی ایران در سده دوازدهم هجری» به راهنمایی دکتر عبدالحسین زرین‌کوب دفاع کند. رساله دکتری خود را با عنوان «ساختار نهاد و اندیشه دینی در سال‌های پایانی فرمانروایی صفویان» به راهنمایی زنده‌یاد احسان اشراقی دفاع کرد و از سال ۱۳۷۸ به‌عنوان عضو هیئت ‌علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران رسماً فعالیت آموزشی در دانشگاه را آغاز کرد. منصور صفت‌گل پژوهشگری پرتلاش در عرصۀ مطالعات صفوی، سندشناسی، نسخه‌پژوهی و ایران‌شناسی است.

مطالعه آثار تفسیری معاصر در رابطه با موضوع قوامیت مردان، هویداگر دغدغه نیمی از بشریت در جغرافیای جهان اسلام است.

(کتابی مستند و جذاب درباره هنر قهوه‌خانه‌ای ایران از زبان هنرمندانی که این سبک را زنده نگه داشته‌اند)

«ابن خلدون» نخستین کسی است که علمی را که امروز جامعه شناسی خوانده می شود، با عنوان علم عمران در نوشته های ارزشمند خود به کار برد.

مورخ اجتماعی بودن به چه معناست؟ آیا هر کتاب و مقاله ای که در عنوانش از عبارت تاریخ اجتماعی استفاده شده باشد، یک پژوهش تاریخ اجتماعی است؟

کمیته ملی المپیک و پارالمپیک ایران با تشکیل شورای سیاست گذاری تاریخ شفاهی ورزش برنامه منسجمی را برای ثبت تاریخ شفاهی ورزش ایران پایه گذاری کرد.