کتاب نمایشنامه دو شخصیتی

کتاب نمایشنامه دو شخصیتی (The two character play) حاوی یک نمایشنامه به قلم یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس‌های آمریکا است که در سال ۱۹۷۳ میلادی منتشر شده است. داستانی که تنسی ویلیامز در این نمایشنامه به آن پرداخته، درمورد دو هنرپیشهٔ خواهر و برادر است. تور هنریِ همراه این دو بازیگر، آن‌ها را در سالن تئاتر قراضه‌ای در یک ایالت ناشناخته قال گذاشته و رفته است. اینجا است که واقعیت و خیال با قدرتی غیرقابل‌تصور در هم تنیده می‌شود و نمایشنامهٔ حاضر را می‌آفریند. توهم‌درتوهم، خروش در برابر تنهایی، وحشت و هراس، مفاهیمی هستند که در این اثر نمایشی مطرح شده‌اند. داستان، ابتدا در یک عصر و مکانی نامعلوم می‌گذرد و سپس تغییر می‌کند. «کلر» و «فلیس» نام شخصیت‌های این نمایشنامه است.

می‌دانیم که نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان» و «محمد چرمشیر» بوده است.