تئاتر تنها تصویر زندگی نیست، بلکه میتواند زندگی را زندگیتر کند، فشرده و گویاتر به نمایش بگذارد. به تدریج دریافتم؛ میتوانی آنچه از آرزوها که در واقعیت انجام نیافته را در خیال خلق کنی، از صافی وجود خود عبور دهی، به باور بنشانی ، و بر صحنه به نمایش بگذاری. آنگاه که دانستم بر روی چهار تکه الوار با ساده ترین ابزار و انسانی ایستاده در لکةی نور میتوانی دنیائی بسازی لبریز از مفاهیم پر رمز و راز ، آنگاه که دانستم تئاتر به معنای درست کلمه میتواند قدرتی باشد به حیرت انگیزی کائنات و بیپایان مثل کائنات ... پس واقعاً تئاتری شدم، و این صحنه خانهی من شد.
پیادهروی میکنم چون پیادهروی را دوست دارم. پیادهروی در طبیعت را هم دوست دارم. اصلا شاید قدم زدنم در شهر به پیادهروی در طبیعت نزدیکتر باشد تا این پرسهزنی کذایی در شهر....
کوبیسم که میتوان آن را جنبش هنری تعیین کنندهی قرن بیستم دانست، با رویکردی رادیکال به خلق تصاویر، انقلابی تصویری راه انداخت و تعدادی از مهمترین ویژگیهای مدرنیسم در اروپا و آمریکا را به کار بست؛ انتزاع بصری و ابهامزایی، برهم زدن جهتیابی مکانی و زمانی، پس زدن ارزشهای گذشته به سبک و سیاق آوانگارد، پذیرش فرهنگ عامه و به دنبال آن، فروپاشی سلسله مراتب طبقاتی....