(داستان های انگلیسی،قرن 19م)

روفن در این داستان نظام و دولتمردانی را به باد انتقاد می‌گیرد که بهترین تشویق‌ها و تمجیدها و نشان‌های خود را برای کسانی کنار گذاشته‌اند

آقا، اگر جوانکی خوش‌سیما بودم، هیچ‌یک از این مصائب بر سرم نازل نمی‌شد. زنان تنها وقتی سخن مردی را باور می‌کنند که کلمه‌ی "عشق" را در یک‌یک جملات خود فرو کرده‌باشد. آن‌وقت است که به پرواز درمی‌آیند، به این‌سو وآن‌سو می‌جهند، از جان مایه می‌گذارند.

(داستان های انگلیسی،قرن 19م)

(ترور دولتی ایران،قرن 13)

(روزنامه صوراسرافیل،مطبوعات تاریخ انقلاب مشروطه ایران)

مردم در اینجا همگی در رفاه و خوشبختی به سر می‌برند: نه خبری از بیماری و پیری است و نه از فقر و جنگ...

(داستان های آلمانی،قرن 20م)