در روایت‌های او، مرز میان اثر نظری و اثر داستانی مخدوش می‌شود. در توماس تاریک همه‌ی جلوه‌های هنر روایت بلانشو را می‌توان یافت: داستانی که بیشتر بر یادآوری‌ها و تک‌گویی‌های درونی استوار است تا کنش شخصیت‌ها.

کودکان چنین اند: آنان به نیروی خواستی مأیوسانه، خاموش بر جهان حکم می رانند و گاه جهان فرمان برشان می شود. بیماری، ژ. را به کودکی بدل کرده بود که نیرویی عظیم داشت و....