پالتویم روی شانه‌هام سنگین شده و آویزان؛ زن گیج در خواب جلوتر از من از چهارچوب در رد شده و در امتداد آن راهرو قدم‌رو مرا به دیدن همه خانه ببرد...

سه ماه به کنکور مانده بود و من فقط برای دستشویی از اتاقم بیرون می‌آمدم. مامان برایم سینی غذا و خوراکی می‌آورد و بابا هر دو ساعت یک بار زمان استراحت چند دقیقه‌ای‌ام پشت در می‌آمد و داد می‌زد: «خانم وکیل! فرشته‌ی صلح و عدالت! یه بوس برای بابا بفرست.» و بلند بلند می‌خندید...

ترس برای من مثل عضوی از بدنم بود، مثل دست سومی که گاهی ظاهر می‌شد و رشد می‌کرد و گلویم را فشار می‌داد یا چشم سومی بود که یکهو باز می‌شد و حقایقی را نشان می‌داد که نباید می‌دیدم...

اگرچه به دوستان جوانم می‌گویم و گفته‌ام اگر از هر کدام‌مان یک داستان بماند چه باغ زیبایی خواهیم داشت!

مجموعه داستان های کوتاه

داستان های کوتاه فارسی