فرانکل که روانپزشک است، بر اساس تجربیات خود و افرادی که بعدها درمان کرد، استدلال می‌کند که ما نمی‌توانیم از رنج اجتناب کنیم، بلکه می‌توانیم چگونگی مواجهه با آن را انتخاب کنیم، در آن معنا بیابیم و با هدفی احیا شده به مسیر زندگی ادامه دهیم...

خوانندگان می‌توانند مطمئن باشند که با خواندن این کتاب، بینشی متفاوت را نسبت به جهان هستی در خود مشاهده خواهند کرد و از این موضوع آگاه خواهند شد که چگونه افکار و احساسات‌شان، به مانعی بر سر راه رسیدن به زندگی پر از آرامش و خوشبختی تبدیل می‌شوند.

ماندن با احساس تزلزل - یعنی ادامه‌دادن با قلبی شکسته، با شکم گرسنه، با احساس درمانگی و میل به انتقام - مسیر بیداری حقیقی است. رها نکردن آن بلاتکلیف، یادگرفتن قلق ریلکس بودن در میان آشوب، و یادگیری نترسیدن، مسیر معنوی است...

این کتاب را می‌توان روح عرفانی و معنوی آیین دائوئیسم، یکی از سه مذهب بزرگ چین باستان، تلقی کرد. دائو را اغلب «راه» یا «مسیر» ترجمه می‌کنند اما معنای عمیق‌تر آن یک نیروی زندگی جهانی است که در پیرامون و درون همه‌چیز جریان دارد. درواقع خوشبختی را می‌توان در یکی شدن با این نیرو پیدا کرد؛ اتحادی که ما را قادر می‌سازد در هماهنگی، تعادل و آرامش زندگی کنیم و ارزش‌هایی اخلاقی همچون فروتنی، میانه‌روی و مهربانی را در وجود خود بپرورانیم.

هنگامی که این کتاب را می‌خوانید از فراوانی، ایمان، عشق، آرامش و شادی سرشار می‌شوید....

(عرفان)