ابن عربی (به عربی: ابن عربي) با نام کامل ابوعبدالله محمد بن علی بن محمد ابن عربی الحاتمی الطائی الاندلسی المرسی الدماشقی (زادهٔ ۲۶ ژوئیه ۱۱۶۵ – درگذشتهٔ ۱۶ نوامبر ۱۲۴۰ میلادی)، دانشور، عارف، شاعر و فیلسوف اندلسی قرن ششم هجری بود که در فلسفه اسلامی بسیار تأثیرگذار بود. از ۸۵۰ اثر منتسب به وی، حدود ۷۰۰ اثر معتبر هستند در حالی که بیش از ۴۰۰ اثر موجود است. آموزههای جهانشناختی وی جهانبینی غالب در بسیاری از نقاط جهان اسلام شد.
وی در میان اهل سلوک و عرفان با نامهای الشیخالاکبر (منظور مکتب اکبریه یا اکبریان) و محییالدین ابن عربی در سراسر خاورمیانه معروف است.
برخلاف تصور بسیاری، هر چند ابن عربی در برخی مباحث، سخنانی از صوفیه را تأیید کرده است؛ اما در مواردی نیز، به نقد آرایی از صوفیه پرداخته است و در فتوحات ج۱، ص ۶۱ گفته است که او دیدگاه مستقلی دارد و او تابع دیدگاه صوفیه نیست.