کتاب ظهور فموناسیونالیسم (به بهانه حقوق زنان)

جنبش زنان به درستی از این که زنان از دید تاریخ پنهان مانده‌اند، شکایت دارد. اما میان این ناپیدایی و ماهیت طبقاتی شیوه نگارش و آموزش تاریخی جامعه ما ارتباطی نمی‌بیند. تاریخی که تنها بر فعالیت‌های نخبگان حاکم یعنی پادشاهان، ژنرال‌ها، نخست وزیر‌ها، پاپ‌ها، بانک‌دار‌ها، کارخانه‌دار‌ها، هنرمندان بزرگ، دانشمندان و فلاسفه متمرکز است و در میان آن‌ها به جز چند ملکه امپراتریس و ژاندارک باقی همه مرد هستند. از این رو، تاریخ در قالب یک داستان مردانه نگاشته شده است. اما در میان مردان نیز تنها تعداد محدودی افتخار ورود به این تاریخ را یافته‌اند. پس این شکایت که زنان از تاریخ حذف شده‌اند، بدون توجه به این که اکثر مردان نیز عملاً دچار سرنوشت مشابهی شده‌اند، به معنای پذیرش انگاره‌های نخبه‌گرایانه بنیادین تاریخ «رسمی» است. تنها مخالفان ثابت قدم این مجموعه عقاید غالب مارکسیست‌ها هستند، آن‌ها اعلام می‌کنند که  تاریخ جوامع تاریخ مبارزه طبقاتی است و از این رو است که طبقات استثمار شده و ستمدیده نیز – چه مرد و چه زن – به اندازه طبقات حاکم سوژه تاریخ هستند. تأکید ما در سراسر این کتاب بر زنان طبقه کارگر به عنوان سوژه‌های تاریخ است به عنوان تاریخ سازان … تاریخ تلاش برای سازمان دهی زنان طبقه کارگر در سازمان‌های سوسیالیستی، مانند تاریخ عمومی جنبش طبقه کارگر داستان طولانی فراز‌ها و فرود‌ها است. داستان دستاورد‌های شگرف و ناکامی‌های جان سوز با وجود این مبارزه ادامه دارد حتی اگر قرار باشد که همه چیز را از نو آغاز کنیم.