اما عزیز من ما همگی از دست رفتیم ...

صد شعر نو، صد غزل، صد شعر در قالب‌های دیگر

یک روز شانه هایم افتاد و تو از من پر کشیدی تا شعرها بدون بهانه روی ساقه های من بنشینند؛

سکوت حرف‌های کلمه‌نشده کودکی است...

شعر نو

مه و آواز خفیف خروس در دوردست صدای تراکتور در کشتزار و طنین تبر در کنده های خیس