بگو! باران و پا در رکاب باد گلویی تازه کن ....

سر آن قرار نیامدی نیامدی و با هم به آن تریای هفت عصر نرفتیم

مجموعه ای متشکل از ۵۰ شعر کوتاه و بلند...

هنوز امیدواری ناشیانه ای دارم که در زندگی بعدی ام پرنده ای باشم...

ما مانده بودیم باران شب سر بالایی خیابان و جوانی که می خواست در باران و در شب گم شود....

تقدیر چیز مسخره ای‌ ست اگر مردن در رختخواب باشد....