می‌خواهم معشوق من باشی تا پیروزی شعر بر تپانچه و صداخفه کن...

باران / بر سرمهٔ حجازی چشمانت می بارد...

که تو از ازل غمگین بودی، خنده غمگین‌ ترت می‌کند.

گمان می کردم / ماه بالاترین نقطۀ آسمان جای دارد

اگر چشمانت را بگشایی شب دروازه های خزه اش را باز می گشاید

این صد نامه که آنها را منتشر می کنم، یاد مانده ای است از عشق ها و محبوبه های من که نمی خواستم آنها را منتشر کنم مبادا به کسی خیانت و ظلم کرده باشم.