"زندگی نامه خودنوشت داروین" نگاهی نادر و صمیمی به زندگی و ذهن یکی از تأثیرگذارترین متفکران علمی تاریخ ارائه میدهد. این اتوبیوگرافی که در سال 1876 نوشته شد، ابتدا برای خانوادهاش نوشته شد و بعدا برای انتشار عمومی ویرایش گردید. سفر شخصی، فکری و معنوی داروین از اوایل کودکی او در شروزبری تا توسعه نظریه پیشگامانهاش در مورد تکامل از طریق انتخاب طبیعی را دنبال میکند. صدای داروین به دور از یک روایت خشک، واضح، متواضع و گاهی طنزآمیز است. این سند به همان اندازه که سابقه بیداری علمی است، تأملی بر شک انسانی، عشق خانگی، تغییر دینی و وظیفه اخلاقی نیز میباشد. برای هر کسی که به دنبال درک شخص پشت درباره منشاء گونهها است، این یک روایت اساسی است - متفکرانه، صریح و عمیقا انسانی.
چارلز رابرت داروین (Charles Robert Darwin) (زاده ۱۲ فوریه ۱۸۰۹ انگلستان – درگذشته ۱۹ آوریل ۱۸۸۲، انگلستان) زیستشناس و زمینشناس انگلیسی بود که بیش از هر چیز برای یافتههایش در زمینهٔ دانش فرگشت شناخته میشود. نظریه او میگوید همهٔ گونهها دارای نسب مشترک هستند. امروزه این نظریه در میان دانشمندان پذیرفته شده است و یکی از مفاهیم بنیادی زیستشناسی بهشمار میآید و البته تأثیر این نظریه هرگز به زیستشناسی محدود نمیشود و حوزههای مختلف دیگری از علم را تحتتأثیر قرار داده است. داروین نظریهٔ خود مبنی بر اینکه این تبارزایش فرگشت نتیجه فرآیندی به نام انتخاب طبیعی بوده است که در آن، تلاش برای بقا تأثیر مشابهای بر روی اصلاحنژاد گزینشی در زادگیری گزینشی دارد را نخستینبار در مقالهای مشترک با آلفرد راسل والاس مطرح نمود. از داروین بهعنوان یکی از مهمترین انسانهای تاریخ بشر یاد میشود. همچنین کتاب خاستگاه گونههای او بهعنوان یکی از مهمترین کتابهای علمی تاریخ شناخته شده است.
در سال ۱۸۵۹، یک سال پس از انتشار مقالهای مشترک با والاس، داروین کتاب خاستگاه گونهها را منتشر کرد و شواهد خود مبنی بر فرگشت را در آن شرح داد؛ تا دهه هفتاد قرن ۱۹ میلادی، فرگشت بهعنوان یک «حقیقت» در میان قشر تحصیلکرده پذیرفته شد. با این وجود، پس از ارائه سنتز مدرن در اوایل قرن بیستم، اجماعی در میان دانشمندان پدید آمد و انتخاب طبیعی بهعنوان پایه و اساس سازوکار فرگشت پذیرفته شد. این کشف علمی داروین ضمن پیونددادن همه علوم زیستی به یکدیگر، تنوع زیستی را نیز توضیح میدهد.