جایگاه والای زن در ایران باستان، حضور فعال او در تمام صحنههای اجتماعی و حقوق او در خانواده و اجتماع از کودکی تا مرگ و از ادارهی خانواده تا تکیه زدن بر اریکهی سلطنت بازتاب اندیشهی ایرانی دربارهی زن است.
ستم به نیمهیی از پیکرهی انسانیت، یک مسئله و مشکلی است که به صورت عمودی به دیرینهترین روزگارها میرسد و از نگاه افقی، در سراسر جهان خاکی امتداد مییابد.