جنبش زنان به درستی از این که زنان از دید تاریخ پنهان ماندهاند، شکایت دارد. اما میان این ناپیدایی و ماهیت طبقاتی شیوه نگارش و آموزش تاریخی جامعه ما ارتباطی نمیبیند. تاریخی که تنها بر فعالیتهای نخبگان حاکم یعنی پادشاهان، ژنرالها، نخست وزیرها، پاپها، بانکدارها، کارخانهدارها، هنرمندان بزرگ، دانشمندان و فلاسفه متمرکز است و در میان آنها به جز چند ملکه امپراتریس و ژاندارک باقی همه مرد هستند...
به باور فروم حدود شش هزار سال است که بین زن و مرد حالت جنگ وجود دارد که نهایتا منجر به پیروزی مردان بر زنان شده و سازماندهی مجدد جامعه بر اساس تسلط مردان صورت گرفته است