دُرناها در آسمان دنبال هم پرواز میکردند و آوازشان هوش از سر آتلی و آلتین برده بود. پاهای بلند هر درنایی به زیر دم کوتاهش بود و با بالهای پهن و سفید به آرامی پرواز میکرد و گردن کشیدهاش مانند نی چوپانها بود...
میز تحریرش را ترک کرد و به طرف پنجره رفت. از غروب خورشید مدتها گذشته بود. چراغها در اطرافش چشمک میزدند، بزرگراه تبدیل به یک لکه تیره شده بود. به بیرون خیره شد، به شب...
خیلی از مردم این کار رو غیرحرفهای انجام میدن. میدونی چیه، از بین صدوپنجاههزار نفری که اقدام به خودکشی میکنن، صدوسیوهشتهزار نفرشون موفق نمیشن. این آدمها اغلب روی ویلچر میافتن و دیگه به درد زندگی نمیخورن. اما در مورد ما...