من هم تشنه بودم سرم را عقب دادم و خودم را رها کردم تا بیفتم وسط درخت‌ها. صورتم را فرو کردم توی گل سرد و دیگر تکان نخوردم من این طور مردم به زودی تنم با زمین یکی می‌شود.

ژان کریستف روفن با درآمیختن عشق و احساس و عاطفه با تاریخ و سیاست و نبرد و استعمار، ترکیبی حیرت‌انگیز خلق می‌کند.

لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

یک بازیگر آمریکایی که با لرد اجور ازدواج کرده است از پوآرو می‌خواهد که در گرفتن طلاق از همسرش به او کمک کند....

از نظر جسمانی همان قدر برایش جذابم که که برای بیشتر زن های داخل میخانه جذابم