سمتم برگشت و خیره‌ ام شد، از همان خیره شدن‌ های نرم و آرام ولی بی‌کلام...

مادرم در هیچ تابوتی جا نمی‏‌شود. می‌گوید که زیادی چاق است. پس از مرگش نباید خاکستر او را در کوزه نگه داشت، بلکه خیلی ساده در دریا ریخت.

كاناپه قرمز هم مثل اكثر رمان‌‌های غربی كه نویسنده آن‌ها خانم‌ها هستند خود را با مقداری فمینیسم درآمیخته است....

به رشت که رسیدند، بیتا هانا را به خانه ی مادر بزرگش برد