او سرهنگ است و کیهانی و بزرگ‌تر ما و احتـرامش واجـب. من که دامادم، جوانمردم و شاید سر سوزنی آدم...

باز، نیمه شب از آن نیمه شبهای میرمهنا بود؛ و مهتاب، مهتاب میرمهنا؛ و دریا، دریای میرمهنا، وجنون...

«برای بار آخر بخند» اثری روایی و تازه در حوزه داستان نوجوان است. اثری که با نگاهی متفاوت به زندگی یکی از جوان‌ترین مرشد‌های زورخانه به نام مرشد عباس دائم الحضور، داستانی متفاوت از او و رفیق شفیقش پهلوان سعید طوقانی را بازگو می‌کند.

در غیاب شوهرم، مادر شوهرم از خانه بیرونم کرد و راهم به خانه زینال بندری افتاد.

زندگی از قانون نانوشتۀ «گل نزنی، گل می‌خوری» تبعیت نمی‌کند!

عبدالخالق جوکار منم. همه ابزار کارم در این کیف چرمی بزرگ است که بوی الرحمانش سالهاست بلند شده.