"دویست و دهمین روز" داستانی است در چارچوب گفت و گوهای مفصل، متشکل از چندین بخش که ماجرای گشت وگذار دو دوست را در اطراف کوه آتشفشانی آسو در کیوشوی مرکزی تعریف میکند.
کتاب یادداشت های روزانه آلبی ساکس در زندان، نمایشنامهای است در دو پرده و بیست و هشت صحنه، روایت تابآوری یکی از آنها که هنوز امید داشت از پس همه ناامیدیها.
فرضیه من چیست؟ فرضیه من این است که سرمایهداری همین حالا هم مرده، از این نظر که پویایی آن دیگر بر اقتصاد ما حاکم نیست. نقش آن با چیز اساساً متفاوتی جایگزین شده که من آن را تکنوفئودالیسم مینامم.
"نازار دلیر" قصهای عامیانه است که نویسندگان مختلف از جمله هوهانس تومانیان آن را به صورت قصه نقل کرده و سپس درنیک دمرچیان و گریگور تر گریگوریان هر کدام با اقتباس خود آن را به نمایشنامه تبدیل کردهاند، اما سارکسیان به شیوه خود آن را به صورت رمان نوشته است.
بوشنر در این اثر، برخلاف"مرگ دانتون" و"وویتسک"، بهجای تکیه بر منابع تاریخی و مستند، از منابع ادبی و نمایشی مشهور زمان خود مثل"هاملت" و "هر طور میل شماست" شکسپیر، "تریسترام شندی" اثر لارنس استرن و"فانتازیو"ی آلفردو موسه الهام گرفته است.