پاسی از روز گذشته بود که فرشته پری مرحمت فرموده و از قعر بالش ها چشم های کوچولوی معصومش را گشود

سپس خندید. شاید هم نه؛ ولی به نظر من که این طور رسید. خندیدنش به صدای باد می ماند که از اعماق گودالی مخوف به گوش می رسد!

مارکز همیشه با اولین جملات داستان هایش طوری خواننده را میخکوب می کند که تا پایان به سختی می توان از خواندن دست کشید.

یک شب گرم تابستانی، با ماه پر و هالۀ جذبه و الهام. مانکن در ویترین و عروسک‌ها در زیرشیروانی به جنبش در می‌آیند

رمانی است با مایه‌های فانتزی و رئالیسم جادویی که زندگی یک زندانی بی‌ نام و نشان را برایمان روایت می‌کند

آزاد کردن خودت یک مسئله بود، و ادعای مالکیت بر آن خود آزاد شده، مسئله ای دیگر...