کتاب دمی در گنجینه های راز (گزارش بیست غزل حافظ بر پایه زیبا شناسی و باورشناسی)

دولت پیر مغان باد! که باقی سهل است؛

دیگری، گو: « برو و نام من از یاد ببر»

پیر مغان برترین چهره است. در دیوان حافظ این برترینی تا بدان پایه است که او را تا مرز سپندینگی فرا می‌تواند برد. خواجه، آشکارا با پوشیده بر هر چهره‌ای خراشی افکنده است و او را به گونه‌ای نکوهیده است؛ تنها چهره‌ای در دیوان او که همواره ستوده است و ارج نهاده و پیراسته از هراک و آهو، پیر است. به ویژه پیر مغان که خواجه‌ی زندان همواره در برابر او، سرایای فروتنی است و افتادگی و بزرگداشت و گرامیکرد.