کتاب حاضر، مجموعهای از مقالات تألیفی و ترجمه از نویسندگان ایرانی و خارجی است که زندگی حرفهای گدار و فعالیت سینمایی او را در دورههای مختلف از نقدنویسی در «کایه دوسینما» و فیلمسازی در موج نوی فرانسه تا دورهی ژیگاورتوف و نیز آخرین فیلمهای او را پوشش میدهد.
این کتاب به سیر تحول تیپهای ثابت در سینمای ایران میپردازد و نویسنده در آن توضیح میدهد که صنعت سینمای ایران در دهه سی برای برآوردن آرزوهای مشتاقانش نیازمند ستارگانی که یکی پس از دیگری بر پرده سینماها ظهور یافتند. اغلب این ستارگان از میان بازیگران تئاترهای عامهپسند و ورزشکاران برگزیده میشدند تا تماشاگران را به سالنهای سینما بکشانند.
این کتاب بر سر آن است که تحلیلی از معرفی و گسترش سینما، همچون یک نهاد فراغتی، صنعت فرهنگی و هنر ملی، در جامعه و فرهنگ ایران ارائه کند. نخستین مکان نمایش فیلم برای عموم در تهران در 1283 (1904) دو سال پیش از صدور فرمان مشروطیت افتتاح شد...
سینمای اتنوگرافیک در معنی گسترده آن، شامل گروهی بزرگ از کاربردهای واقعگرایانه از تصویرهای متحرک در مطالعه انسان به مثابه موجودی اجتماعی و فرهنگی میشود.