دستم را بسته اند. با دست بند از پشت بسته اند و پشت وانتی انداخته اند.

اين مجموعه داستان نيز مانند ديگر آثار مرادی كرمانی رگه‌ هايی از طنز را در خود نهفته دارد

دلم هوای خانه ی پریسا را داشت....

بچه که بودم فکر می کردم چه قدر وحشتناک است که آدم چهازتا اسم داشته باشد...

داستان هایی از نویسندگان مختلف که با هم بی ارتباط نیستند و روح کلی آنها یکسان است ....

داستان های کوتاه آمریکایی