کتاب داستان کسی که می پرسد

داستان کسی که می پرسده شامل ۲۱ مقاله در باب سینمای محمدرضا اصلانی است که توسط اندیشمندان برجسته حوزه های مطالعات سینمایی، نقد ادبی مطالعات فرهنگی و نگاشته شده است. اسلامی، سینما گیر، شاعر و نویسنده ای عمیق و چند بعدی است. که در سینمایش از جام حسنلو تا واپسین فیلم ها، يك خط منسجم فکری را در زمینه فلسفه حسن شاعرانه و استفاده از سینما به مثابه ابزاری برای بیان فلسفی شاعرانه می توان مشاهده کرده ناصر فکوهی به عقیده امیر علی نجومیان اسلامی در فیلم مستند تهران هنر مفهومی نوعی ژانر مسمفونی شهری خلق می کنند. که در آن تهران تبدیل به اثری هنری شده است، پس تهران خود سینما است و به این تغییر این فیلم فیلمی درباره تهران نیست، فیلمی درباره سینماست، در واقع، در فیلم های اسلامی نخست حواس تحریک می شوند. دوم می ها بازسازی می شوند. سوم تصدیق ها صورت می گیرند چهارم و حدان استعلایی به وجود می آید، پنجم خودآگاهی است و در نهایت شناخت ابژکتیو صورت می گیرد (حمیدرضا اردلان اسلامی نه تنها خالق سینمایی شاعرانه و فلسفی است پژوهشگری تیزبین ایر هست. احمد الستی معتقد است کتاب دگر خوانی سینمای مستند، نوشته محمدرضا اسلامی به سینما محدود نمی شود، بلکه با اشتیاقی ناشی از تجربه زیسته اسلامی در آن سالها، تاریخ تحولات هنری ایران به خصوص دهه چهل را نیز مرور می کند.